ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
\
«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΔΡΟ»
Μέσα από αυτό το έργο ο Ιάκωβος Καμπανέλης θέλει να στηλίτευση την «ουδέτερη» και γι’ αυτό απολίτικη στάση, που τηρούν οι «απλοί» πολίτες σε ζητήματα, που είναι αναγκαία η υπεύθυνη τοποθέτηση μας. Ο Γιάγκος είναι ο τυπικός μέσος ανθρωπάκος, που όλα θέλει να τα φέρνει στα μέτρα του κάνοντας αχταρμά ιδέες και αρχές με εξυπνουλάκικη μικροαστική προσέγγιση. Σε κάθε στραβή έχει μια «λύση» βολική και καθόλου ηθική. Είναι η νοοτροπία, που υποβάλλεται στην κοινωνία «να κοιτάς την δουλειά σου», να μη ρισκάρεις για τίποτα και άφησε τους άλλους να βγάζουν το φίδι απ’ την τρύπα. Είναι οι άνθρωποι παντός καιρού και καταστάσεων, οι βολεμένοι από ρουσφέτια και δοσοληψίες, που κρατάνε πάντα μια πισινή ώστε να «επιβιώνουν» σε όλες τις καταστάσεις (σας θυμίζει τίποτα αυτό;). Το μότο τους είναι γνωστό «όχι εγώ οι άλλοι», είναι το συγχωροχάρτι του ανεύθυνου τυφλοπόντικα της κοινωνίας, που κρύβεται αποφεύγοντας την υπεύθυνη αξιοπρεπή και αγωνιστική στάση, που οφείλει να έχει κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης. Είναι ο αντιήρωας που «φυτεύουν» μέσα μας και πρέπει να τον ξεριζώσουμε.
ΠΑΙΖΟΥΝ
ΓΙΑΓΚΟΣ : Μαρνάς Δημήρης
ΑΓΓΕΛΙΚΗ : Καντζίκη Αμαλία
ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ : Δημόπουλος Σπύρος
ΡΙΤΣΑ: Σαργκάνη Ματούλα
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Δημήτρης Μπάρλας
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ
Ειρήνη Ιορδάνογλου
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης
Γεννήθηκε στη Νάξο στις 2 Δεκεμβρίου 1921. Το 1935 η οικογένειά του έρχεται για μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα. Εργάζεται το πρωί και το βράδυ σπουδάζει τεχνικό σχέδιο στη Σιβιτανίδειο Τεχνική Σχολή. Το 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν μέχρι το 1945, οπότε και απελευθερώθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Όταν γυρίζει στην Ελλάδα, οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, το χειμώνα του 1945-46, τον συναρπάζουν... «εκεί ανακάλυψα τον εαυτό μου και τον προορισμό μου». Θα προσπαθήσει να γίνει ηθοποιός, ελλείψει όμως γυμνασιακού απολυτηρίου δεν θα γίνει αποδεκτός από το Εθνικό Θέατρο. Έτσι αφοσιώνεται στο γράψιμο. Τον Καμπανέλλη ανακάλυψε ο Αδαμάντιος Λεμός. Το πρώτο θεατρικό έργο του ήταν ο Χορός πάνω στα στάχυα, που παρουσιάστηκε τη θερινή θεατρική περίοδο 1950 από τον θίασο Λεμού στο Θέατρο «Διονύσια» της Καλλιθέας.
Τον Οκτώβριο του 1981 τοποθετήθηκε στη θέση του διευθυντή ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Από τα θεατρικά του έργα τα πλέον γνωστά είναι Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια, Έβδομη μέρα της δημιουργίας, Η Αυλή των θαυμάτων, Ηλικία της νύχτας, Παραμύθι χωρίς όνομα, Γειτονιά των Αγγέλων, Βίβα Ασπασία, Οδυσσέα γύρισε σπίτι, Αποικία των τιμωρημένων, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο εχθρός λαός και Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα.
Έγινε ακαδημαϊκός το 1999, στη νέα έδρα του Θεάτρου της Ακαδημίας Αθηνών. Του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικα.
Απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 2011, λίγες μέρες μετά το θάνατο της γυναίκας του Νίκης.